...مرگ؟!!! حق است؟!!! نه، مرگ يک حق ناحق است

نه ترتيب داره و نه نظم

اصلا نمی دونی برای چی ميای و برای چی ميری؟ کی اومدن و کی رفتنت هم دست خودت نيست

وقتی کسی رو از دست ميدم مضحک ترين حرفی که می شنوم اينه که آخرين غمت باشه

تا وقتی زنده ام که بر عقايدم پايبندم و برای رسيدن به آن تلاش می کنم. ، در حال حاضر که می نويسم هنوز زنده ام... . و اما دغدغه هايم... سبزينه فريادم در گلو پژمرد و من از اين روز ميترسيدم. انگار از روزگاری که امواج ما شهر را فرا ميگرفت سال ها گذشته، می خراميديم و سبز بوديم، دنيا را به انتظار برگی کوچک که نهالی ازهمدلی بر آن بنگاريم سپری می کرديمو اما امروز، سيه پوش از دست رفتگانمان هستيم و دلنگران اينکه فردا کداميک نيستيم. در پس نگاه ها حسرت ها ميبينم ......ای کاش هيچوقت اينروزها نبود، ای کاش هيچوقت ينروزها را نمی ديدم