باران می بارد .... همان آشنای هميشگی
اينک با من هم آواست
در پس آن اشکهايم را بسادگی مخفی می کنم و ديگران... هق هق ام را به مثابه خنده هميشگی معنا می کنند
زير باران راه می روم و راه می روم و راه می روم
به آن بلند دور خيره می شوم
گذر عمرم را با بوی قطرات باران بر روی گونه ام احساس می کنم
!سردی و تاريکی و رطوبت بوی نای زندگی را به مشامم آشناتر می کند
و من همچنان در آرزوی نيستيم براه خود ادامه می دهم
!و اين بود تمام لذت من از باران امشب
...امشب من غمم دريا دلم تنهاست

اين روزها ، پرنده ي كوچك من بي قرار است
بي قرارتر از هميشه
حتي لحظه اي آرام ندارد
به چه مي انديشد ؟ نميدانم
به كجا پرواز ميكند؟ نميدانم
گاه بايد مدت ها به جستجويش بپردازم
گاه مرا به شگفت واميدارد !!! چرا اين سان دور
چرا به دنبال فراموش شده ها ميرود ؟
كه مرا اندوهگين سازد؟
از جستجو در گذشته به چه ميرسد؟
ميخواهد مرا به چه برساند؟
!!!!! نميدانم
پرنده ي كوچك من ، اين روزها بيقرار است
..... نه در لحظه آرام ميگيرد، نه در گذشته و نه در
پرنده ي كوچك من ، كوچكتر ميشود
و همه ، حتي خودم ، تنها به نظاره ايستاده ايم
چه ميتوانم انجام دهم ؟ كه تمام تلاش هايم تنها براي زمان اندكي پاسخ گوست
آشفته ام
خود در بود و نبود ، بر سر دوراهيم
بودني لبريز از اضطراب و دلهره
بي تاب و بي قرار
و نگران
نگران پرنده ي كوچكم
پرنده ي كوچكي كه هر روز از من دورتر ميشود
و مرا از همه چيز و همه كس دور ميگرداند
براي رهايي پرنده ام ، چه ميتوانم انجام دهم ؟
نميدانم
.......
......
!!!!!!!

...رفتم.... رفتم و بار سفر بستم