از این لحظه های زندگیم که همیشه باید قدرشو بدونم متنفرم، از اینکه میدونم :"همینم یه روز ممکنه نداشته باشم" از اون داشته هایی که بر میگردم میبینم ندارم با وجود اینکه قدرشونو دونستم ، حتی با وجود اینکه ثانیه ثانیه شونو بلعیدم اما از دستشون دادم، برمیگردم میبینم دیگه نیست ، هیچی فایده نداره.... دلم کنج اتاق قدیمیمو میخواد که بشینم و به گذشته افسوس بخورم و
آینده ای که همینم نخواهم داشت.... نفسم داره بند میاد
!!!!!!نوروز پیروز