قصه عدالت و نصفه پرتقال!

!یه سری از آدما حس توهم دارن که همیشه عادل هستند

 

آدما در روابط اجتماعی شون چند دسته اند. یه سری اول به فکر خویشتن بعد هرچی باقی موند برای دیگرانند. دسته دیگه فردین گری پیشه می کنن همیشه خودشون رو میندازن دست آخر و در حال نجات دیگران خودشونو فدا میکنن. گروه بعدی میانه هستند گه گاه به فکر خویش و گاه به فکر دیگری که عده اشون کمه.

 

در دسته دوم باز هم گروهبندی هست، یه سری از سر کمبود و نادیده گرفته شدن همیشه دهقان فداکار میشن تا در نظر همه خوب جلوه کنن اما باطن یکی از دو گروه دیگه اس! یه سری که خیلی کم هم هستن اساسا برای کمک به دیگران و راه اندازی امور ملت به بازار عرضه شدند! این گروه خودکشی خاصی می کنن که همیشه دیگران راضی و خوشنود باشن ولو خدشون هلاک بشن، در این ورطه کسانی که وابستگیه نزدیک باهاشون دارن رو از خودشون حساب می کنن! اگه خودشون بخوان برن ته چاه بخاطر دیگران بستگان نزدیک رو هم با خود میبرند

 

این بین بازهم دسته رو خاص تر می کنیم ، در دسته دوم عده ای از اونها احساس عدالت شدیدی دارند. سعی می کنن همیشه عدالت داشته باشن غافل از اینکه خود خدا هم کلی زور زد نتونست عدالت رو آخرش رعایت کنه یه نفر با ایدز تو گرسنه های آفریقا به دنیا میاد  اونیکی تو پر قو با آی کیو صد و هشتاد تو یه پنت هاوس در داون تاون منهتن! حالا هی اینا عدالت بازی می کنن...

 

بازهم یه دسته از تو اینا در میاد بیرون ... فقط شامل یک نفره! عزیزم اونم تویی! فکر میکنی نصفه پرتقال یعنی عدالت اما... ولش کن... فقط همین بس که بدونی گاهی بعضی زخما خوب نمی شن 

یه وقتایی مثه الان هرجوری میخوام بنویسم نمیشه! یه بشکه حرفه! اما هیجوره تو لغت نمیگنجه، شده ورم! راه گلومو داره می بنده