Nostalgia

،داشتم می نواختم که از پيشم گذشتی، نيم نگاهی انداختی به ساز ناکوکم و به انگشتانم که چگونه بی جان زخمه بر ساز می زدند

فريادت می زدم و تو نمی شنيدی

...و گذشتی ... و زمان از من گذر کرد

و من در خلا تنهايي تاريک سردی

بی تو همچنان ساز ناکوک می زنم

تا لااقل بار ديگر بتوانم آخرین لحظه ديدارت را تماشا کنم