بار آخری که چَت کردن قرار بر اين شد که همديگرو فراموش کنن . به نفع هردوشون بود .اون که ميرفت اونور دنيا پی سرنوشتش و
........ اينيکی ..... هی
اوايل که رفته بود دلتنگی ميکرد ـ خيلی زياد ـ يکم که گذشت دچار يه دلتنگی مضمن شد . يواش يواش عين صدای يخچال که به خاطر دائمی بودنش شنيده نميشه
اين دلتنگی يه گوشه دلش فراموش شد .
اونیکی چی شد ؟ خبر نداره! هیچکس خبر نداره!
حالا کار به جايی رسيده که هفته به هفته هم به ايميل هاش جواب نميده.
پ.ن.۱: ای روزگار کجمدار.
پ.ن.۲:بارها گفتم نمی دونی این آدمیزاد چه جونوریه...